atak padaczki u psa

U psa można wykryć zmiany behawioralne. Aura: zakłada początek kryzysu, ale trudno go rozpoznać. Mogą zostać zidentyfikowane wymioty lub niewłaściwa eliminacja. Dla innych autorów jest to napad padaczkowy typu sensorycznego, który obejmowałby zmiany behawioralne. Ten typ padaczki u psów nie byłby zatem napadem padaczkowym. Pierwsze objawy padaczki skroniowej dorosłych pojawiają się już w dzieciństwie, a potem w okresie dojrzewania. Atak padaczki poprzedzany jest zjawiskiem, które pacjenci określają jako „odczuwanie aury”. Najczęściej są to dolegliwości bólowe w obrębie jamy brzusznej. U 1/3 pacjentów pojawiają się drgawki padaczkowe. Napad padaczkowy najczęściej objawia się drgawkami, utratą przytomności, prężeniem całego ciała, zasinieniem na twarzy i ustach, z ust chorego wydobywa się piana, często też osoba chora bezwiednie oddaje mocz. Postępowanie w przypadku ataku padaczki polega na zapewnieniu bezpieczeństwa poszkodowanemu. Pod żadnym pozorem nie Prawdopodobnie będzie potrzebował leczenia przez całe życie. Jednak inna postać epilepsji pochodzi z guzów mózgu lub niedokrwienia, które można wyleczyć operacyjnie. Zasadniczo epilepsja ma charakter genetyczny i nie ma na nią lekarstwa. Ale uważnie obserwuj swojego psa i naucz się rozpoznawać, kiedy będzie miał napad. Drętwiałą i dyszała i tylko to - są różne stopnie padaczki - lepiej jednak skonsultuj sie z lekarzem weterynarii - bo ataki bardzo obciążaja serce i mimo, że tka naprawdę same ataki nie są groźne o ile pies nie spadnie z wysokosci to serce po takim ataku jest nadwyrężone. konto usunięte. Temat: padaczka u psa. Single Chamber Muffler Vs Dual Chamber. Choć padaczka może występować u wszystkich ssaków, najczęściej obserwuje się ją u ludzi, psów i kotów. Przyjmuje się, że nawet 5% wszystkich psów może na jakimś etapie swojego życia przeżyć atak padaczkowy. Jest to więc jedna z częstszych chorób neurologicznych występujących u psów. Ataki padaczki mogą mieć różne natężenie i różnić się swoją charakterystyką (zwłaszcza w przypadku napadów częściowych), mogą być więc łatwo pomylone z innymi chorobami, np. problemami behawioralnymi, narkolepsją. Napady mogą też występować jako niezależna choroba (padaczka idiopatyczna, pierwotna), lub być jednym z jej objawów (padaczka wtórna, spotykana np. w przypadku psów z guzem mózgu, ale też w przypadku zatruć). Spis treści Przyczyny występowania padaczki u psów Rodzaje napadów padaczkowych u psa Fazy napadów padaczkowych Pierwsza pomoc podczas napadu padaczki u psa Diagnoza i leczenie padaczki Przyczyny występowania padaczki u psów Padaczka to choroba neurologiczna, związana z zaburzeniami hamowania i pobudzania w mózgu, które prowadzą do napadowego pobudzenia neuronów korowych. Może pojawić się zarówno u młodych psów, które nie mają innych problemów zdrowotnych, jak i w wyniku choroby, czy wypadku. Ze względu na przyczynę choroby padaczkę u psa dzielimy na idiopatyczna i wtórną. Padaczka idiopatyczna u psów Padaczka idiopatyczna, zwana też często młodzieńczą, pojawia się zazwyczaj między pierwszym a piątym rokiem życia psa. Ten rodzaj padaczki ma często podłoże genetyczne, dlatego psy chore nie powinny być rozmnażane, zaleca się kastrację lub sterylizację. Rasy szczególnie narażone na wystąpienie padaczki idiopatycznej to beagle, owczarki belgijskie, szpice fińskie, wilczarze irlandzkie, berneńskie psy pasterskie, czy border collie. DLA PSA / KARMA DLA PSA Padaczka wtórna u psów Napady padaczkowe mogą być też spowodowane występowaniem innej choroby, zaburzenia, a nawet być skutkiem wypadku samochodowego. Ten typ padaczki najczęściej obserwuje się w przypadku starszych psów. Często bardzo trudne jest ustalenie przyczyny występowania napadów – w niektórych przypadkach możliwe i konieczne jest leczenie przyczyny pierwotnej (na przykład w przypadku chorób metabolicznych, czy nowotworów). Częstą przyczyną pojawienia się padaczki jest wypadek komunikacyjny lub uraz głowy. Niestety padaczka może rozwinąć się nawet kilka lat po wypadku, dlatego podczas diagnozy ważną rolę pełni dokładny wywiad lekarski. Przyjmuje się, że około 7% przypadków padaczki u psa jest spowodowanych różnego typu urazami głowy. Ustalenie przyczyny w tym przypadku nie zawsze jest możliwe, zwłaszcza w przypadku adopciaków o nieznanej przeszłości. U starszych psów padaczka może być skutkiem choroby nowotworowej. Inne przyczyny wystąpienia padaczki wtórnej: Wodogłowie (szczególnie u ras miniaturowych) Wylew Zatrucie metalami ciężkimi, lekami, środkami ochrony roślin Niedożywienie i ciężkie niedobory witaminowe (szczególnie tiaminy) Zwyrodnienia narządów Choroby zakaźne (wścieklizna) Toksoplazmoza Choroby metaboliczne (w szczególności u sznaucerów miniaturowych) Rodzaje napadów padaczkowych u psa Napady padaczkowe u psów mogą mieć różną formę i natężenie. Najbardziej spektakularne i jednocześnie najbardziej stresujące dla opiekuna są napady uogólnione (grand mal) – ten typ napadu padaczkowego jest kojarzony z padaczką najczęściej. Warto jednak wiedzieć, że w niektórych przypadkach napady padaczkowe mogą mieć o wiele bardziej subtelny przebieg. Nazywane są atakami częściowymi (petit mal). Ataki częściowe nie powodują utraty przytomności, pojawiają się delikatne drgawki, pupil może wydawać się nieobecny lub się ślinić. W niektórych przypadkach napady padaczkowe petit mal trwają na tyle krótko i wywołują na tyle subtelne objawy, że napad może nawet nie zostać zauważony przez opiekuna. Napad padaczki uogólniony (grand mal) – najważniejsze objawy Gwałtowne drgawki Upadek Niekontrolowane wydawanie dźwięków (wycie, skomlenie, szczekanie) Wymioty Ślinotok Oddawanie lub nietrzymanie moczu i kału Nie w każdym przypadku występują wszystkie objawy, mogą się też różnić intensywnością. Napad padaczkowy częściowy (petit mal) – najważniejsze objawy Chwilowy zanik świadomości (pupil może wydawać się nieobecny) Bezwiedne ruchy kończynami Lekkie drżenie mięśni Napady agresji Wycie, szczekanie Kłapanie pyszczkiem (wygląda to nieco, jakby pies próbował złapać niewidzialną muchę). Ponieważ są to objawy, które często trudno jest powiązać z padaczką, diagnoza często jest utrudniona. Fazy napadów padaczkowych Najczęściej wyróżnia się trzy fazy napadu padaczkowego: Faza podromalna („aura”): może pojawić się kilka minut albo nawet kilka godzin przed właściwym atakiem. Pupil może zachowywać się nieco inaczej niż zwykle. Niektóre zwierzęta będą bardziej pobudzone, inne wręcz przeciwnie, będą wyciszone i szukały spokojnego cichego miejsca. Bardzo trudno jest właściwie zinterpretować zachowanie psa, jeżeli do tej pory nie chorował na padaczkę, jednak w przypadku psów chorujących na epilepsję od dłuższego czasu określone zachowanie pozwala lepiej przygotować się na właściwy napad. Napad właściwy (ictus): rozpoczyna się nagle, zazwyczaj trwa kilka minut. Pupil może upaść, następują intensywne drgawki. Faza ponapadowa: pies po napadzie epilepsji może być zdezorientowany, osłabiony, zakłopotany. Może odczuwać potrzebę wypoczynku, jedzenia, czy picia. W zależności od konkretnego psa czas odpoczynku po napadzie może być bardzo różny – niektóre psy wracają do normalnego funkcjonowania bardzo szybko, inne kiepsko je znoszą i potrzebują czasu, by dojść do siebie. Napad padaczkowy najczęściej trwa kilka minut, zwykle nie więcej niż 5 minut. Jeżeli napad trwa więcej niż 10 minut, mówimy nie o napadzie padaczkowym, a o stanie padaczkowym. O stanie padaczkowym mówimy także wtedy, kiedy między dwoma (lub więcej) napadami, które występują w krótkim czasie, nie następuje pełny powrót świadomości. Stan padaczkowy jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia – jeżeli nie ustępuje, musi zostać przerwany farmakologicznie. Pierwsza pomoc podczas napadu padaczki u psa Zachowanie opiekuna podczas napadu padaczkowego ma duży wpływ na bezpieczeństwo pupila. Najważniejsze jest zapewnienie pupilowi bezpieczeństwa. Odsuń od niego niebezpieczne przedmioty, nie pozwól, by spadł z wysokości jeżeli dostanie ataku na kanapie lub łóżku, odsuń od jego pyszczka małe przedmioty, które mogłyby zostać przypadkowo połknięte. Sprawdź godzinę, o której rozpoczął się napad – podczas ataku epilepsji ważne jest kontrolowanie czasu napadu. Jeżeli jest to możliwe, warto nagrać atak telefonem, by pokazać przebieg weterynarzowi. Przynieś miękkie legowisko lub poduszki, które zamortyzują uderzenia o podłogę podczas drgawek – dzięki temu pupil będzie mógł szybciej dość do siebie. Wyciągnięcie języka w większości przypadków nie jest konieczne. Jeżeli pupil nie dławi się, lepiej nie działać pochopnie. Pamiętaj, że w czasie ataku pies nie kontroluje swojego ciała – możesz więc zostać przypadkiem pogryziony podczas próby wyciągnięcia języka. Jeżeli atak zakończy się w czasie krótszym niż pięć minut, pozwól pupilowi dojść do siebie. Nie jedź od razu do weterynarza, możesz zadzwonić do przychodni i uprzedzić o wizycie. Atak epilepsji u psa jest wyczerpujący i pupil powinien mieć możliwość zregenerowania się. Obserwuj zachowanie pupila i zawieź go do weterynarza, kiedy zobaczysz, że już czuje się nieco lepiej. Diagnoza i leczenie padaczki Różne przyczyny i objawy padaczki u poszczególnych psów sprawiają, że jest to choroba, która nie jest łatwa do poprawnego zdiagnozowania. O ile w przypadku standardowych, typowych napadów typu grand mal ryzyko pomyłki jest małe, w przypadku napadów częściowych łatwo o pomyłkę. Najważniejsze jest ustalenie przyczyny pojawienia się epilepsji u psa. Jeżeli pies choruje na padaczkę wtórną, konieczne będzie ustalenie przyczyny, zwłaszcza jeżeli pierwotne schorzenie wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia. Pierwszym krokiem jest dokładny wywiad. Wiek psa, inne schorzenia, przebieg ataku, a nawet stan zdrowia rodziców (jeżeli jest znany) mogą pomóc w ustaleniu przyczyny. Do badań wykonywanych w diagnozie badaczki należą morfologia, badanie dna oka, układu sercowo-naczyniowego, jonogram (może pomóc wykryć problemy z tarczycą), badanie toksykologiczne, USG, RTG, EEG, rezonans magnetyczny, czy tomografia. Nie zawsze komplet badań jest konieczny, by wykryć przyczynę – w zależności od profilu pacjenta sporządzonego podczas wywiadu weterynarz ustala odpowiedni plan działania. W przypadku padaczki wtórnej podejmuje się leczenie przyczyny. W przypadku częstych ataków najczęściej konieczne jest przyjmowanie do końca życia leków przeciwpadaczkowych, które mają na celu ograniczenie liczby ataków. Jeżeli jednak ataki występują rzadko (co kilka miesięcy, czy tygodni), a stan zdrowia pupila ogranicza możliwości przyjmowania leków na stałe, możliwe, że leczenie farmakologiczne nie zostanie zalecone, a jedynie odpowiednia opieka nad pupilem podczas ataków (o ile nie zaczną występować częściej). W przypadku wystąpienia ataku podaje się środki przerywające atak (do nosa lub doodbytniczo). Opieka nad psem z padaczką wymaga czujności i troski. Leki przeciwpadaczkowe wymagają precyzji w dawkowaniu – nawet niewielkie odchylenia mogą spowodować zmniejszenie skuteczności leków. Co ważne, choć nie udowodniono skuteczności żadnej konkretnej diety w leczeniu padaczki u psa, duże różnice w makroskładnikach karm mogą wpływać na wchłanianie się składników aktywnych. Oznacza to, że podczas podawania leków przeciwpadaczkowych lepiej nie eksperymentować na własną rękę ze zmianą karmy u pupila, a zmiany w diecie najlepiej przeprowadzać pod okiem dietetyka zwierzęcego. Przyjmowane na stałe leki przeciwpadaczkowe mogą obciążać wątrobę, dlatego w leczeniu wieloletnim warto monitorować wpływ leków i regularnie odwiedzać weterynarza. Czytaj również: Pies ~ Zdrowie i pielęgnacja Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Jak dbać o psa zimą - 5 skutecznych sposobów. Poprzedni wpis: Najlepsza karma sucha dla psa - ranking 2022 Padaczka u psa to choroba charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Budzi wiele emocji z uwagi na jej przerażający widok. Jest to schorzenie złożone, biorąc pod uwagę jego przyczyny i mechanizmy. Dlatego warto wiedzieć co wywołuje padaczkę u psów, jak pomóc zwierzęciu w trakcie ataku i jakie są rokowania na wyleczenie. Spis treściObjawy padaczki u psaCo robić kiedy pies ma atak padaczki?Leczenie padaczki u psa Dokładny mechanizm napadów padaczkowych u psów ciągle nie jest do końca poznany. Przyjmuje się, iż jest to efekt zaburzeń równowagi pomiędzy procesami hamowania i pobudzania w mózgu. Atak padaczkowy jest niekontrolowanym, gwałtownym wyładowaniem pojedynczych grup neuronów. W klasyfikacji padaczki wyróżniamy dwie grupy: 1. Padaczkę pierwotną/ idiopatyczną – jej przyczyny nie są dokładnie poznane, często jest to choroba wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Przyjmuje się, iż mózg w swojej budowie nie odbiega od normy ale mimo to nie funkcjonuje prawidłowo. 2. Padaczkę wtórną (objawową) – jej przyczyny można z kolei podzielić jeszcze na 2 grupy: wewnątrzczaszkowe: zmiany w mózgu (uszkodzenie naczyń, urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory , choroby zwyrodnieniowe); pozaczaszkowe – czynniki wywołujące ataki mają swój początek w innych narządach / zaburzeniach poza mózgiem. Są to głównie zaburzenia metaboliczne, w tym dysfunkcje pracy wątroby i nerek, hipoglikemia (obniżony poziom cukru), zaburzenia elektrolitowe, zatrucia. Padaczka idiopatyczna/pierwotna występuje u psów w każdym wieku, najczęściej daje o sobie znać u psów dość młodych. Szacuje się, że zakres wiekowy w którym pojawiają się pierwsze objawy padaczki pierwotnej to od 6 m-ca życia do 5 lat. Padaczka wtórna zaś częściej występuje u psów starszych, u których mogą wystąpić dodatkowe zmiany w mózgu lub zaburzenia metaboliczne. Padaczka idiopatyczna u psów jest uwarunkowana genetycznie. Do ras predysponowanych należą: beagle, wszystkie owczarki, boksery, collie, cocker spaniele, jamniki, pudle, setery irlandzkie, golden retrievery, labradory, sznaucery miniaturowe, berneńczyki, bernardyny, szpice niemieckie. Osobniki chorujące na padaczkę nie powinny być rozmnażane. Padaczka idiopatyczna występuje też u kotów ale znacznie rzadziej niż u psów. U kotów nie stwierdzono predyspozycji rasowych. Zarówno u psów jak i u kotów padaczka idiopatyczna występuje najczęściej w stanie snu lub odpoczynku, natomiast przy padaczce wtórnej nie obserwuje się takiej zależności. Objawy padaczki u psa Z klinicznego punktu widzenia wyróżnia się 2 grupy napadów padaczkowych u psów, ze względu na ich przebieg: 1. Napady częściowe - nie wywierają wpływu na stan świadomości, zazwyczaj są to zaburzenia ruchowe, takie jak: drżenia mięśni twarzy, przechylanie głowy, drganie pojedynczych kończyn. zaburzenia zachowania: jak napady agresji, chodzenie w kółko, wycie, szczekanie, uporczywe patrzenie w jeden punkt, „objaw łapania much” (zwierzę kłapie pyszczkiem usiłując złapać niewidzialną muchę). Takie napady częściej występują u kotów niż psów. Są bardzo trudne do określenia i sklasyfikowania jako padaczka. 2. Napady uogólnione – z towarzyszącą: utratą świadomości, utratą równowagi, drgawkami, mimowolnym oddaniem moczu i kału. Takie napady występują u 80% psów chorych na padaczkę. Napad uogólniony składa się z 3 faz: - faza prodromalna (tzw. „aura”) może pojawić się już na kilka godzin przed wystąpieniem ataku drgawkowego. Zwierzę zachowuje się inaczej niż zazwyczaj. Jedne zwierzęta są nadmiernie pobudzone, drugie szukają ustronnego miejsca i oddalają się, jeszcze inne szukają bliskości i kontaktu z właścicielem. - faza właściwego napadu (tzw „iktus”) rozpoczyna się nagle i trwa do kilku minut. Podczas ataku zwierzę upada na bok, staje się sztywne, kłapie żuchwą, porusza kończynami bądź kończyny są usztywnione, ślini się, oddaje mimowolnie mocz i kał. - faza ponapadowa – zwierzę jest zdezorientowane, zakłopotane, może chodzić bez celu. Zwierzę bezpośrednio po ataku może zacząć dużo jeść i pić. Zdarza się również, że bardzo szybko powraca do normalnej aktywności. Biorąc pod uwagę częstotliwość wystąpienia ataków wyróżniamy: atak pojedynczy, atak gromadny i stan padaczkowy. Z atakiem gromadnym mamy do czynienia kiedy wystąpiły więcej niż dwa ataki następujące po sobie w ciągu doby. Zaś stanem padaczkowym określamy atak trwający ponad 30 minut lub występujące po sobie ataki padaczkowe, pomiędzy którymi nie nastąpił powrót do świadomości. O ile ataki pojedyncze są po prostu wycieńczające dla organizmu, o tyle stan padaczkowy może grozić zejściem śmiertelnym i wymaga bardzo szybkiej interwencji weterynaryjnej w celu przerwania patologicznych wyładowań w mózgu. Aby usprawnić terapię i współpracę z lekarzem weterynarii wskazane jest prowadzenie dzienniczka napadów, w którym odnotowujemy datę, godzinę, czas trwania i krótki opis jak wyglądał atak. Co robić kiedy pies ma atak padaczki? Należy kontrolować przebieg ataku, zapobiegając dodatkowym urazom. Z otoczenia psa należy usunąć wszelkie przedmioty, którymi mógłby się skaleczyć bądź uderzyć. Należy osłaniać głowę psa przed uderzeniami, dlatego dobrze jest podłożyć mu pod głowę np. koc. Jeśli w okolicy pyszczka znajdują się jakieś drobne przedmioty, należy niezwłocznie je zabrać, aby nie dostały się do jamy ustnej. Wbrew powszechnej obiegowej opinii, że należy wyciągnąć język, nie zaleca się takich praktyk w pierwszej kolejności. Musimy pamiętać, iż nasz pies nie jest świadomy co się z nim dzieje i może nas skaleczyć/ ugryźć podczas próby takiego udzielenia pomocy. Należy oczywiście kontrolować czy pies nie ma problemów z oddychaniem i czy język mu w tym nie przeszkadza. Jeśli tak, wtedy delikatnie możemy spróbować go wysunąć. Jeżeli u psa okresowo występują ataki padaczkowe, to lekarz weterynarii może zalecić lek przeciwpadaczkowy, który podaje się doodbytniczo zwierzęciu w trakcie ataku (w postaci wlewu lub czopków). W sytuacji okresowych napadów dobrze jest zaopatrzyć się w ten lek i mieć go w domu na wypadek ataku. Jeśli atak się skończy, trzeba dać psu chwilę na powrót do formy i po wstępnym uspokojeniu udać się do lecznicy weterynaryjnej. Lekarz weterynarii wykona badanie kliniczne, ocenę odruchów neurologicznych i zleci dodatkowe badania, aby wykluczyć też przyczyny metaboliczne padaczki. Lekarz może też zlecić tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny aby wykluczyć zmiany wewnątrzczaszkowe. Jeżeli mamy do czynienia z nieprzerwanymi nawracającymi atakami trzeba z psem nawet w trakcie trwania ataku udać się do lecznicy. W takiej sytuacji konieczne jest farmakologiczne przerwanie wyładowań w mózgu, w ciężkich przypadkach niezbędne bywa wprowadzenie psa w stan śpiączki farmakologicznej. Leczenie padaczki u psa Padaczka u psa jest chorobą przewlekłą, zatem nasi pupile z tą przypadłością najczęściej muszą dostawać leki do końca życia. Każdy napad drgawkowy prowadzi do niszczenia komórek nerwowych, dlatego podjęcie leczenia jest bardzo ważne. Leki przeciwdrgawkowe wprowadzamy przy atakach zdarzających się częściej niż 1x na miesiąc i przy atakach gromadnych. Stan padaczkowy wymaga udzielenia pomocy przez lekarza weterynarii, gdyż leki podaje się w takiej sytuacji dożylnie. Po wyciszeniu ataków i ustabilizowaniu stanu ogólnego, zwierzę dostaje do domu leki, jak wszyscy inni padaczkowi czworonożni pacjenci. Spośród leków przeciwdragwkowych w leczeniu padaczki u psów i kotów stosuje się : fenobarbital – lek pierwszego rzutu w leczeniu padaczki u psów, przy długotrwałym stosowaniu tego leku należy kontrolować poziomy parametrów wątrobowych, gdyż może osłabiać funkcje wątroby; bromek potasu; lewetyracetam; imepitoina; gabapentyna; zonisamid. Celem leczenia jest całkowite wyeliminowanie napadów drgawkowych. W niektórych przypadkach nie jest to możliwe i jako sukces terapii uważa się już samo zmniejszenie nasilenia i częstotliwości ataków. Dla osiągnięcia pożądanego efektu bardzo ważne jest systematyczne podawanie leków. Czy padaczkę u psa można pomylić z inną chorobą? Schorzeniem przebiegającym z drgawkami jest tężyczka poporodowa, ale nie ma ona związku z funkcjonowaniem mózgu. Jest to objaw niedoboru wapnia, który pojawia się u suk karmiących, w szczycie laktacji, najczęściej po ok. 2-3 tygodniach od rozwiązania. Zatem jeśli mamy sukę karmiącą, u której wystąpił atak drgawkowy, należy udać się do lecznicy, aby sprawdzić poziom wapnia i uzupełnić jego niedobory. Innym stanem przypominającym atak padaczki jest omdlenie. Jest to nagła utrata świadomości z upadkiem w następstwie utraty napięcia mięśni. Jest skutkiem przerwania dopływu krwi lub niedostatecznego dostarczenia tlenu do mózgu. W odróżnieniu od padaczki, przy omdleniu nie występują drgawki, a czynnikami wyzwalającymi są wysiłek fizyczny i podniecenie np. przy witaniu członka rodziny lub wychodzeniu na spacer. Częstymi przyczynami omdleń są problemy z sercem. Lekarz weterynarii Ewa Korycka-Grzegorczyk Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ma doświadczenie w leczeniu zwierząt towarzyszących, ze szczególnym uwzględnieniem dermatologii, cytologii i chorób zakaźnych. Doświadczenie zawodowe zdobywała w lecznicach w Lublinie i Łodzi. Obecnie pracuje w lecznicy weterynaryjnej w Pabianicach. Na bieżąco pogłębia swoje umiejętności uczestnicząc w kursach i konferencjach. Prywatnie miłośniczka kotów i właścicielka pięknego, rudego maine-coona o imieniu Felin. Gdy pupil drży, traci świadomość, wykonuje nieskoordynowane ruchy, każdy właściciel jest przerażony. Ale choć coś takiego może się przydarzyć niemal każdemu psu, nie oznacza to wcale, że z pewnością cierpi on na padaczkę, choć uważa się ją za najczęściej występującą chorobę neurologiczną psów. O padaczce możemy mówić, jeśli co jakiś czas występują mniejsze lub większe ataki padaczkowe. Między nimi czworonóg jest zdrowy i zachowuje się normalnie. Jednorazowe pojawienie się drgawek nie pozwala uznać, że nasz podopieczny cierpi na padaczkę. Rodzaje padaczki Idiopatyczna (młodzieńcza), najczęściej występująca – przyczyną jest prawdopodobnie wrodzone zaburzenie czynności mózgu o podłożu genetycznym. Ten rodzaj padaczki występuje głównie u psów, a szczególnie zagrożone są niektóre rasy. Specjaliści stwierdzili, że nosicielami genów padaczki mogą być: beagle, owczarki belgijskie, szpice wilcze, collie, jamniki, pudle, owczarki niemieckie, setery, golden retrievery, labrador retrievery, spaniele, siberian husky i alaskan malamute. Wtórna – spowodowana chorobami mózgu, np. zapaleniem mózgu i opon mózgowych, wadami wrodzonymi (np. wodogłowie) czy nowotworami. Występują też drgawki niepadaczkowe wywołane na przykład przez zbyt niski poziom glukozy we krwi, który zdarza się w przypadku cukrzycy, niedotlenienie (np. z powodu anemii, chorób serca), choroby nerek, wątroby, niedoczynność tarczycy, choroby zakaźne np. białaczka, nosówka, zatrucia np. czekoladą czy płynem chłodniczym, gorączkę i udar cieplny, silne zarobaczenie (przede wszystkim u szczeniąt). Padaczka u psa to jedno z najczęściej występujących zaburzeń układu nerwowego. W zależności od rodzaju zaburzenia czynności mózgu rozróżnia się padaczkę pierwotną, reaktywną oraz sympatyczną. Szacuje się, że padaczka u psów może dotykać nawet 5% czworonogów. Często też jako nowa choroba pojawia się padaczka u starego psa. Sprawdzamy, czym objawia się padaczka u psa, jakie są jej przyczyny, jak przebiega napad padaczkowy, ile żyje pies z padaczką oraz jak karmić takiego czworonoga. Poznasz też odpowiedź na pytanie, jak leczona powinna być epilepsja u psa. Padaczka u psów – przyczyny Jako że rozróżnia się kilka rodzajów padaczki u psów, różne są też przyczyny zaburzeń tego rodzaju, tj.: – Pierwotna padaczka u psa – tzw. padaczka idiopatyczna, diagnozowana dopiero wówczas, jeżeli nie można określić innych przyczyn schorzenia. Może być wynikiem uwarunkowań genetycznych. Pierwsze ataki pojawiają się już u około rocznych psów, ale pierwotna epilepsja może wystąpić do 5. roku życia czworonoga. – Wtórna padaczka u psa – tzw. epilepsja symptomatyczna spowodowana uszkodzeniem mózgu (strukturalne lub czynnościowe). Często jest wynikiem problemów wewnątrzczaszkowych (np. zapalenie opon mózgowych, wylew krwi, guz, wodogłowie), upadku lub wypadku, którego skutkiem był uraz mózgu. – Reaktywna padaczka u psa – epilepsja będąca wynikiem procesów patologicznych powstałych poza głową zwierzęcia. Padaczka u psów tego rodzaju może być wywołana różnymi chorobami ( zatrucie metalami ciężkimi i środkami ochrony roślin, choroby metaboliczne, zaburzenia pracy nerek i wątroby, niedobór witamin z grupy B, choroby zakaźne typy wścieklizna czy nosówka). Epilepsja reaktywna może być też wynikiem nieprawidłowego stosowania leków. Najczęstsze przyczyny padaczki u psów: – czynniki genetyczne; – guzy mózgu, – zakażenie pasożytami, – niski poziom cukru ( hipoglikemia, która wywołuje ataki paniki, stąd możliwa jest padaczka u psa ze stresu), – choroby wątroby, – niewydolność nerek, – zatrucie ( toksynami i metalami ciężkimi typu rtęć, ołów, miedź, glin), – szczepienia, – urazy głowy, – problemy z tarczycą, – niedobory witamin ( witamina B6, witamina A, kwas foliowy, witamina D) i minerałów ( cynk, tauryna, magnez i wapń), – padaczka u psa po kleszczu, jeżeli zwierzę zachorowało na boreliozę. Padaczka u psa – objawy Atak padaczki u psa może przybierać różną formą. Przede wszystkim objawem są nawracające ataki drgawkowe, które dzieli się na uogólnione oraz częściowe. Zdarza się też, że przed atakiem pojawiają się omdlenia, upadki czy zaburzenia koordynacji. – Drgawki uogólnione – rozróżnia się drgawki konwulsyjne ( gwałtowane skurcze mięśni, ślinotok, wymioty, skomlenie, wycie, nietrzymanie moczu) i niekonwulsyjne (utrata świadomości i kontaktu z rzeczywistością; mogą zostać niezauważone przez właściciela psa); – Drgawki częściowe – rozróżnia się drgawki proste (ruchowe bez utraty świadomości), złożone (zmiany zachowania, agresja, halucynacja, utrata świadomości) i z wtórnym uogólnieniem (połączenie drgawek prostych i złożonych). Jak wygląda atak padaczki u psa? Niezależnie od tego, czy jest to atak padaczki u starego psa, czy może szczeniaka, epilepsja przebiega etapami, tj.: – Faza prodromalna – pewne symptomy mogą wskazywać na atak epilepsji, ale nie jest to reguła. Wskazać trzeba tutaj osowiałość, nadpobudliwość i szukanie miejsca do ukrycia. Zdarza się, że faza trwa kilka godzin, innym razem nawet wiele dni. – Aura – początek napadu, który trwa od kilku sekund do kilku minut. – Faza właściwa – napad różny pod względem postaci i skali w zależności od choroby. – Faza ponapadowa – czas po ataku, w którym czworonóg odpoczywa i wraca do aktywności lub jest zdezorientowany. Stan taki może trwać do kilku godzin. Atak epilepsji u czworonoga – co zrobić i jak uspokoić psa po ataku padaczki W zależności od stadium choroby możliwy jest atak pojedynczy lub gromadny (więcej niż dwa ataki na dzień). Oprócz tego wyróżnia się stan padaczkowy, kiedy atak trwa ponad 30 minut lub jest ich kilka następujących zaraz po sobie. Jako że możliwe są ataki padaczki u psa kilka razy dziennie, należy jak najszybciej skorzystać z pomocy weterynaryjnej. Kolejne ataki padaczkowe następujące po sobie zagrażają bowiem życiu zwierzęcia. Trzeba też wiedzieć, jak zachować się w trakcie ataku i pomóc psu, tj.: – ogranicz ruchy psa (zapobiegniesz urazom i zapewnisz mu swobodę oddychania), – podłóż coś miękkiego pod głowę i ciało czworonoga (np. legowisko dla psa, koc, poduszka), – głowę zwierzęcia trzymaj na boku, żeby pies nie udusił się wymiocinami, – próbuj uspokoić psa (głaskanie, ciche mówienie), – ogranicz odgłosy i efekty świetlne wokół zwierzęcia. Po ataku skontaktuj się ze specjalistą, który powinien przyjechać na miejsce. Jest to ważne szczególnie przy napadach trwających powyżej 10 minut. Staraj się też zapamiętać jak najwięcej cech i czas trwania ataku padaczki. Jeżeli jest to możliwe, nagraj go telefonem. Oczywiście nie możesz karać zwierzęcia za atak. Wręcz przeciwnie, należy obserwować zachowanie psa po ataku padaczki i chronić go przed czynnikami sprzyjającymi napadom ( nadmierny stres, zmęczenie, głośne dźwięki, jaskrawe światło, aktywność). Leki na padaczkę dla psa – jak wygląda leczenie padaczki u psa? Wielu właścicieli zastanawia się, ile żyje pies z padaczką. Inni dopytują, czy padaczka u psa jest śmiertelna, a także czy padaczka u psa boli. Na pewno jest to zaburzenie mało komfortowe dla zwierzęcia, które sprawia mu ból i go przeraża. Niestety, kolejne ataki padaczki mogą skończyć się zgonem zwierzęcia. Dlatego tak ważne jest, żeby czworonoga obejrzał weterynarz. Pamiętaj, że często pies z padaczką zwykle żyje przez wiele lat. Jednak tylko w przypadku, że jego stan monitoruje lekarz weterynarz, który wykona badania, postawi diagnozę i dobierze prawidłowe leki ( fenobarbital, bromek potasu, lewetyracetam, imepitoina, Gabapentyna, Zonisamid). Wprawdzie nie gwarantują one całkowitego wyleczenia padaczki, ale eliminują lub przynajmniej ograniczają liczbę napadów. W stanie padaczkowym pies jest pod całodobową opieką weterynarza. W takiej sytuacji w klinice zwierzęciu podaje się leki dożylne i wykonuje diagnostykę ( badania krwi i serca, ocena ilości wydalanego moczu, pomiar temperatury ciała). Padaczka u psa – dieta dla czworonoga chorego na epilepsję Nie tylko u psów z padaczką, ale u wszystkich czworonogów podstawę żywienia powinna stanowić zdrowa dieta. Karma dla psa musi być wolna od wypełniaczy, stabilizatorów, azotanu sodu i innych szkodliwych substancji chemicznych. Psy cierpiące na padaczkę powinny unikać pokarmów powodujących stan zapalny ( produkty zawierające gluten) i wahania cukru we krwi ( biały ryż, pszenica, kukurydza, groch, marchew). Szkodzą im również produkty mające w składzie glutaminiany i asparaginiany ( pszenica, jęczmień, owiec, soczewica, soja, mięso indyka). Unikać muszą też oregano i rozmarynu. Zaleca się zdrowe suplementy diety i witaminy dla psa bogate w wapń, magnez, cynk, witaminy A, C i E, witaminy z grupy B. W łagodzeniu objawów pomagają też odpowiednie suplementy diety dla psa, w tym zawierające kwasy omega-3 działające przeciwzapalnie. Należy także wykluczyć hipoglikemię (podawaj karmę i suplementy wysokiej jakości, karm psa często i małymi porcjami, ogranicz aktywność i czynniki stresogenne). Ile żyje pies z padaczką? Padaczka u psów jest więc schorzeniem, które może mieć różne podłoże. Bardzo zróżnicowane są także objawy, które nie zawsze muszą być widoczne. Ważne, żeby pies z epilepsją był pod kontrolą weterynarza. Podawanie odpowiednich leków, właściwa dieta i ograniczenie czynników sprzyjających atakom sprawią, że swoim pupilem u boku możesz cieszyć się przez długie lata. Pierwszy atak padaczki zawsze jest dla Opiekuna szokiem. Warto zapoznać się z podstawowymi wskazówkami dotyczącymi sposobu postępowania, aby móc zareagować w sposób ograniczający ewentualne dodatkowe „szkody” np. urazy głowy, upadki itp. USUŃ MEBLEZ zasięgu psa należy usunąć wszystkie kanciaste i twarde meble, które możemy przesunąć, aby zapobiec urazom związanym z uderzeniami. Szafy i duże meble okładamy poduszkami, kocami. Możesz podłożyć pod głowę miękki koc. ZABIERZ MAŁE PRZEDMIOTYWszelkie małe przedmioty, które mogą zostać zaaspirowane do układu oddechowego należy niezwłocznie usunąć. OGRANICZ ŚWIATŁOWyłącz światło, telewizor, radio zasłoń okna. Intensywne światło może wydłużyć atak, migające obrazy często wywołują atak padaczki, głośne dźwięki niejednokrotnie „bolą” pacjentów neurologicznych. IZOLACJA Inne zwierzęta należy odizolować od psa, który ma atak padaczki. Najlepiej odizolować również dzieci i „zbędnych” domowników, którzy wprowadzą chaos i nerwową NOŚ/NIE PRZYTULAJNie podnoś psa, nie lulaj w ramionach. Jeżeli pies dostanie ataku np. na schodach lub małym łóżku, z którego może spaść, dopuszczalne jest przetransportowanie na WKŁADAJ NIC DO PYSKAWbrew powszechnemu przekonaniu NIE wolno wkładać nic do pyska „żeby nie przygryzł języka”. Nie wyciągaj również języka z jamy ustnej (pies w czasie ataku padaczki może Cię dotkliwie ugryźć), chyba że zauważysz problemy z LEKJeżeli Twój pies miał ataki padaczkowej wcześniej zapewne masz w domu przeciwdrgawkowe leki doodbytnicze – podaj je psu zgodnie z zaleceniami lekarza PODAWAJ TABLETEK, PŁYNÓW DOUSTNIE ! RYZYKO ZADŁAWIENIA!ZACHOWAJ SPOKÓJW każdej krytycznej sytuacji bardzo ciężko zachować opanowanie, jednak musisz to zrobić dla dobra Twojego psa. OBSERWUJ! Twoja obserwacja jest kluczowa! Wiele psów przed atakiem wykazuje szereg symptomów zwiastujących, jeżeli je wychwycisz będziesz przygotowany na atak, a może nawet uda Ci się mu zapobiec podając lek zalecony przez lekarza weterynarii. Obserwuj również psa podczas ataku – czy nie dławi się śliną lub językiem, czy nie uderzył się mocno. Znajdź zaufanego lekarza – to klucz do Twojego zdrowia psychicznego, gdy masz chorego przewlekle atak trwa dłużej niż 10 minut, ataki powtarzają się – niezwłocznie skontaktuj się telefonicznie z lekarzem weterynarii, aby przygotował się na Wasze przyjęcie i udaj się do kliniki. Opracuj z lekarzem prowadzącym schemat postępowania najlepszy dla Twojego psa.

atak padaczki u psa