pomidory i papryka w jednym tunelu

Re: Pomidory w tunelu zabezpieczanie przed mrozem. » 19 kwie 2012, o 16:20. forumowicz pisze: keny pisze: i bedziesz sie modlił. To chyba zdecydowanie najtańszy sposób. Pozdrawiam. Ale zdecydowanie najmniej skuteczny w ochronie przed mrozami. Królestwo za ciuki ze słomą oddam!!! Mogłabym swoje wywalić na stałe do folii. w zagęszczeniu 22-30 tys. szt./ha, stosując rzędowy lub pasowo-rzędowy system sadzenia roślin. Produkcja rozsady Do wczesnych terminów sadzenia (pod okryciami) należy stosować rozsadę doniczkowaną. Do nasadzeń późniejszych może być stosowana rozsada „rwana” produkowana z pikowania siewek bezpośrednio do gruntu tunelu Rośliny w OGRODZIE i na Działce - Pomidory uprawiane pod folią, w tunelu, w szklarni cz.6. Warzywa w gruncie i pod osłonami. Posty: 1190 Strona 63 z 70. Sadzenie pomidorów w tunelu foliowym. Sadzonki przed wsadzeniem do gruntu powinny mieć krótką, mocną łodygę i dobrze rozwinięty system korzeniowy (czyli zajmujący większość doniczki). Odpowiednio rozwinięty krzaczek ma 18-30 cm wysokości i rozwinięte około 6-8 liści właściwych. Przed wysadzeniem rozsadę warto podlać Papryka plonuje najlepiej na glebach o uregulowanym odczynie pH, zasobnych w składniki pokarmowe i próchnicę. Nie można zapominać jeszcze o jednym ważnym aspekcie uprawy – roli wapnia niezbędnego do budowy wszystkich organów rośliny. Większość producentów papryki dba o odpowiednie przygotowanie podłoża i nawożenie NPK. Jeśli chodzi o wapnowanie, to standardem stało się Single Chamber Muffler Vs Dual Chamber. Uprawa amatorska pomidorów w tunelach foliowych Dużym zainteresowaniem w naszym regionie cieszy się amatorska uprawa pomidorów w tunelach foliowych. Uprawa tego warzywa w tunelu foliowym ma wiele zalet, ponieważ tunel zapewnia odpowiednią temperaturę do ich wzrostu, zabezpiecza je przed wiatrem i deszczem, a także jest barierą dla szkodników. W uprawie tunelowej pomidora należy zwrócić uwagę na podłoże. Ze względu na przenoszenie chorób, pomidorów nie powinno się uprawiać na tym samym stanowisku częściej niż co 3 – 4 lata. Gdy mamy możliwość przeniesienia tunelu na inną grządkę to podłoże przed sadzeniem należy wzbogacić dobrze rozłożonym obornikiem lub kompostem w ilości 3 – 4 kg/m2. Natomiast jeśli uprawiamy pomidory kolejny rok w tym samym miejscu, należałoby je uprawiać w pojemnikach. Do uprawy wybieramy pojemniki lub cylindry o pojemności ok. 10 l. należy je wypełnić podłożem do uprawy warzyw. Aby poprawić stosunki wodno- powietrzne podłoża w pojemnikach zaleca się wymieszanie podłoża z piaskiem mieszając 3 części podłoża z 1 częścią pasku. Zaleca się również odizolować pojemniki lub cylindry od gruntu rodzimego najlepiej rozkładając na glebie tunelu czarną agrowłókninę. Do wysadzania rozsady pomidorów w nieogrzewanych tunelach foliowych możemy przystąpić po 20 kwietnia lub na początku maja gdy podłoże się ogrzeje do min. 160C. Czasem jeszcze z końcem kwietnia i na początku maja mogą wystąpić spadki temperatur w granicach 00C, w takim przypadku wysadzona rozsadę pomidorów należy okryć włókniną. Bardzo często, gdy rozsada zostanie zbyt wcześnie wysadzona w zimne podłoże na roślinach pojawiają się objawy fioletowienia liści i pędów . Przyczyną tych objawów jest: - niedobór fosforu spowodowany faktycznym jego brakiem lub utrudnionym pobieraniem - temperatura podłoża poniżej 120C -nadmiar wapnia w podłożu. Gdy wystąpią takie objawy to należy: - podnieść temperaturę podłoża do min. 160C - zmniejszyć wilgotność podłoża - zastosować nawożenie dolistne (np., Wuxal fosforowy) Do uprawy amatorskiej w tunelach foliowych polecane są odmiany: Wysokorosnące - BODERIN – odmiana wczesna o lipcowej porze dojrzewania owoców; - BROOKLYN – odmiana wczesna o lekko karbowanych owocach; - TSARINE – odmiana o ładnie wybarwiających i wypełnionych owocach , dobrze się także wybarwia podczas jesiennych spadków temperatur Samokończace - IVET- odmiana o lekko spłaszczonych owocach i ładnym ciemnoczerwonym ich wybarwieniu; - MINARET – odmiana o mięsistych owocach , łatwa w uprawie. Polecanymi odmianami do uprawy w tunelach foliowych są również pomidory koktajlowe. Są one uważane za łatwiejsze w uprawie niż pomidory wielkoowocowe , są też mniej porażane przez choroby, zwłaszcza odmiana Koralik jest odporna na zarazę ziemniaka. Pomidory nie lubią zbyt wilgotnego powietrza , dlatego nie należy sadzić roślin zbyt blisko siebie, zapewniając tym samym swobodny przepływ powietrza wokół roślin. Rośliny sadzimy bądź ustawiamy w pojemnikach w rozstawie 60 cm (dla odmian karłowych) – 80 cm. (dla odmian wysokich) rząd od rzędu a w rzędzie odległość pomiędzy poszczególnymi roślinami powinna wynosić ok. od 30 – 60 cm. Dobra rozsada pomidora tunelowego to podstawa udanej uprawy, powinna ona się cechować: - dobrze rozrośniętym systemem korzeniowym, - wysokość rozsady powinna wynosić ok. 30 cm, - rozsada powinna mieć wykształcone 6 – 8 liści właściwych. Po posadzeniu na miejsce stałe rośliny pomidorów należy obficie podlać, a następnie nie podlewać przez dwa tygodnie, aby wytworzyły silny system korzeniowy oraz zapewnić stałe warunki termiczne, w ciągu dnia temperatura powinna wynosić ok. 22 – 27 0C a nocą 17 – 21 0C. Pielęgnując pomidory należy pamiętać aby wilgotność powietrza w tunelu foliowym nie przekraczała 60 % stad też zaleca się wietrzenie tuneli. Zbyt wysoka wilgotność powietrza sprzyja rozwojowi chorób grzybowych zwłaszcza zarazy ziemniaka na pomidorze. Rośliny pomidora wymagają w czasie uprawy podlewania. Podłoże w tym czasie powinno być stale wilgotne lecz nie za mokre. Lepiej jest podlewać pomidory rzadziej a obficiej Podlewamy glebę wokół roślin pamiętając aby nie moczyć liści, zmniejsza to ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Pomidory w tunelu prowadzimy na 1 lub 2 pędy. Stąd też ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w czasie uprawy pomidorów jest usuwanie pędów bocznych wyrastających z katów liści. Gdy prowadzimy rośliny na 1 pęd usuwamy wszystkie pędy boczne gdy mają ok. 5 cm długości. Gdy prowadzimy pomidory na 2 pędy oprócz pędu głównego pozostawia się pęd wyrastający pod 1 gronem a wszystkie inne należy usunąć. Nie usuwając pędów bocznych rośliny wydają dużo masy wegetatywnej przy czym zmniejsza się ilość wydawanych kwiatów i owoców. Rośliny pomidora w tunelach foliowych prowadzi się przy sznurkach zaczepionych do drutów stalowych przymocowanych do elementów konstrukcyjnych tunelu. Pęd główny okręca się wokół sznurka. W miarę dorastania owoców przerzedza się liście pod gronem (pozostawiając jeden lub dwa). Zabieg ten wykonuje się, gdy pomidory w gronie są wyrośnięte. Przy zbyt wczesnym jego przeprowadzeniu nie wszystkie owoce dorastają, jednak przyspieszone jest ich dojrzewanie. W okresie pojawienia się pierwszych kwiatów należy otwierać tunel aby mogły podjąć pracę owady dokonując zapylenia kwiatów. W czasie kwitnienia w tunelu zaleca się utrzymywanie temperatury na poziomie 20- 270C. Niestety w temperaturze powyżej 300C i poniżej 150C pyłek nie kiełkuje i nie wytwarzają się owoce. Aby pomidory przez cały okres uprawy były w dobrej kondycji nie można zapomnieć i nawożeniu naszej uprawy. Nawożenie rozpoczynamy po ok. 3 tygodniach od wysadzenia rozsady i systematycznie powtarzac co 14 – 16 dni. Do nawożenia pomidorów wykorzystujemy nawozy jednoskładnikowe lub wieloskładnikowe. Z nawozów jednoskładnikowych poleca się stosowanie saletry amonowej, saletry wapniowej, siarczanu potasu i superfosfatu. Nawozy jednoskładnikowe polecane są do nawożenia upraw pomidorów w oparciu o analizę gleby. W uprawach tunelowych na własne potrzeby najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie nawozów wieloskładnikowych o zbilansowanym składzie. Poleca się stosowanie Azofoski, nawozu płynnego Florovit do papryki i pomidorów czy też nawozu „Smaczne owoce” do pomidorów. Wieloskładnikowe nawozy płynne są najszybciej przyswajane przez rośliny. W okresie wykształcenia się owoców pomidora może wystąpić choroba sucha zgnilizna objawiająca się najpierw jako suche szkliste plamy umiejscowione na wierzchołku owocu. Później plamy zmieniają kolor – najpierw na brunatny a potem na czarny. Aby zapobiegać tej chorobie poleca się wykonywanie nawożenia dolistnego saletrą wapniowa w stęż. 0,5 % od momentu zawiązywania się owoców, co 14 – 21 dni. Do nawożenia pomidorów możemy też wykorzystać gnojówki z pokrzyw, mniszka czy skrzypu.. Przefermentowaną gnojówkę należy rozcieńczyć wodą w proporcji 1 część gnojówki na 10 części wody i podlewamy nią pomidory co 3-4 dni, w dawce 2-3 l roztworu na roślinę. Gnojówka z pokrzywy, oprócz właściwości odżywczych, posiada również właściwości antyseptyczne. Przepis na gnojówkę z pokrzyw Składniki: 1 kg świeżych pokrzyw. • 10 litrów świeżej wody • plastikowe naczynie Przygotowanie: • Zerwane młode pędy pokrzyw rozdrobnij na mniejsze części. • Ułóż na dnie wiadra. • Zalej odstaną wodą. • Wiaderko przykryj siatką o drobnych oczkach lub gazą , nie zamykaj wiadra. • Mieszaj codziennie. Zastosowanie: Roztwór przez zastosowaniem wymaga rozcieńczenia z wodą: • 1 część gnojówki na 10 części wody – do stosowania jako nawóz do podlewania gleby. • 1/20 – jako środek ochrony roślin do opryskiwania. Opracowała: Anna Cieszyńska Podczas spotkania z producentami papryki w Klwowie dr Agnieszka Stępowska z Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach mówiła na temat aktualnych problemów w uprawie tego warzywa i sposobów ich rozwiązywania lub, najlepiej, zapobiegania ich wystąpieniu. Czytaj dalej... Według dr A. Stępowskiej, ubiegły rok ogólnie nie był szczególnie trudny w uprawie papryki. Trzeba jednak pamiętać, że każde gospodarstwo i każda plantacja mają swoją specyfikę i swoje problemy, a to wynika chociażby z bardzo dużego zróżnicowania gleb w radomskim rejonie produkcji. Jak podkreślała specjalistka, są takie gospodarstwa, w których nieraz nawet w jednym tunelu występują dwa rożne rodzaje gleby. Z tych względów ta sama odmiana papryki w rożnych miejscach może rosnąć i plonować inaczej, może mieć nawet inny kształt owoców. Na przykład, jeżeli są rośliny dobrze odżywione azotem i zawierają sporo formy amonowej, to owoce mają tendencję do wydłużania się. Papryka, podobnie jak oberżyna, a także ogórek i cukinia, należy do gatunków wrażliwych na zmienność glebową. Głównym problemem, na który zwracała uwagę dr A. Stępowska, była niska temperatura po posadzeniu papryki w tunelach. W takich warunkach nastąpiło zahamowanie wzrostu roślin, nawet gdy wcześniej włożono wiele trudu w przygotowanie dobrej rozsady, z silnym systemem korzeniowym. Papryka jako gatunek pochodzi z rejonów, w których temperatura w ciągu dnia nie spada poniżej 15°C, dobrze rośnie przy wilgotności powietrza ok. 75%, nie lubi wahań warunków klimatycznych. Niestety, trudno to osiągnąć w naszym umiarkowanym, przejściowym klimacie. Rośliny dosyć mocno „zestresowane” po chłodnej wiośnie nie najlepiej zareagowały na upalne lato – w efekcie owoce stosunkowo późno zaczęły się wybarwiać. Papryce na wczesnych etapach uprawy powinno się, w miarę możliwości, zapewnić jak najlepsze warunki i ograniczyć czynniki stresowe. Dlatego w okresach intensywnego promieniowania słonecznego dobrze jest cieniować tunele, zapobiegać też dużym wahaniom temperatury i wilgotności. (….) Fragment artykułu, który został opublikowany w dwumiesięczniku „Pod Osłonami” 1/2016 uprawa papryki Mikroorganizmy do ochrony warzyw pod osłonami, cz. 1 Ochrona biologiczna jest powszechnie stosowana w uprawach warzyw pod osłonami. Stopniowo wzrasta liczba preparatów biologicznych zawierających pożyteczne mikroorganizmy (bakterie, grzyby, drożdze). Zgodnie z przepisami wymagają one zarejestrowania w MINROL. W pierwszej części artykułu przedstawiamy przegląd [...] Sadzenie pomidorów i papryki – Druga połowa maja to pracowity czas w warzywniku. Na szczęście nie tylko pod względem pielęgnacji rosnących na grządkach roślin oraz sadzenia i siania kolejnych, ale także pod względem zbiorów. Wiele nowalijek już znalazło miejsce na naszych talerzach. Szpinak zbierałam na bieżąco przez ostatnie 2 tygodnie. Większość jego młodych liści jest już zamrożona. Pozostały może 2 ostatnie podejścia i zniknie on już z podwyższanej grządki. Na bieżąco znika też rzodkiewka. Młode rośliny możemy jeść w całości, zarówno część podziemną jak i nadziemną. Liście rzodkiewki są nawet wartościowsze pod względem zawartości witamin, minerałów i błonnika niż jej korzeń. Rzodkiewkę wykopujemy, gdy jej zgrubienia staną się jędrne. Zbyt długo przetrzymywane w ziemi tracą smak i parcieją. Szczypioru z cebuli dymki rośnie na moich grządkach w bród. Chyba w tym roku nieco z nim przesadziłam. Ale on również może być zbierany w miarę potrzeby aż do późnego lata. W pierwszej kolejności będzie znikał z tej grządki, bo jest ona zarezerwowana dla ogórków. Posadzę je tutaj za tydzień. Uprawa przedplonów, plonów głównych i poplonów niesie za sobą właśnie takie ryzyko, że czas sadzenia plonu głównego już nadszedł, a my nie zebraliśmy jeszcze wszystkiego z przedplonów. Na szczęście rośliny uprawiane z rozsady mogą poczekać nieco dłużej z wysadzeniem do gruntu. Możemy więc wybrać najbardziej odpowiedni moment. Możemy też przez krótki czas uprawiać plon główny razem z przedplonem. Ja tak zrobię na podwyższanej grządce ze szpinakiem. Pozwolę mu jeszcze kilka dni rosnąć, ale musi już zrobić miejsce dla pomidorów. Wyrwę więc całe rośliny w miejscach, gdzie trafią moje sadzonki. Jak już szpinak zniknie z tej grządki, towarzystwem dla tych pomidorów będzie seler. Ale on musi jeszcze zaczekać mniej więcej tydzień. Z moich rozsad pomidorów zostawiłam sobie ok. 30 krzaczków. To w zupełności wystarczy dla naszej 4-osobowej rodziny oraz do przygotowania soków pomidorowych, przecierów i innych przetworów. Reszta moich roślin została już rozdana wśród rodziny i przyjaciół. Zostawiłam sobie po jednej lub dwóch roślinach z każdej odmiany. W trakcie sezonu, przetestujemy, które będą plonować najlepiej. Pomidory zaleca się sadzić w rozstawie mniej więcej 60×70 cm. Ja na podwyższanych grządkach sadzę je nieco gęściej z uwagi na ograniczoną ilość miejsca. Należy się jednak liczyć z tym, że przy gęstszym nasadzeniu rośliny muszą być otoczone intensywniejszą opieką. Sadzonki, które będą sadzone dokładnie podlewamy. Możemy je też przed przesadzeniem zanurzyć na kilka, kilkanaście minut w wodzie. W tym czasie możemy przygotować dołki i tyczki. Pomidory lubią przepuszczalną i żyzną glebę. Są to rośliny, które do wzrostu i dobrego rozwoju potrzebują sporej ilości składników pokarmowych. Dobrze jest więc wcześniej zasilić grządkę np. kompostem, zanim posadzimy na niej pomidory. Jeżeli, tak jak w moim przypadku, na grządce rosną przedplony, możemy wsypać kompost lub żyzne podłoże do pomidorów do dołków, które wykopaliśmy dla tych roślin. Obok dołka mocujemy palik i możemy przystąpić do sadzenia. Pomidory możemy sadzić głębiej niż rosły do tej pory. Wyjmujemy rośliny z doniczki i przesadzamy. Często warzywa, w tym pomidory, które dotychczas rosły na zacisznych parapetach w naszych domach są wybujałe, tzn. mają często duże liście i wiotkie, ale długie łodygi. Takie sadzonki możemy sadzić w dołku po skosie, a nawet „na leżąco”. W trakcie takiego sadzenia zachowajmy jednak szczególną ostrożność, żeby nie złamać rośliny. Po jakimś czasie z zagłębionej w ziemi łodygi wypuści dodatkowe korzenie i się wzmocni. Zasypujemy dołki z ziemią i lekko ugniatamy. Jeżeli to już konieczne, przywiązujemy ją już do podpory na tzw. ósemkę. Możemy zrobić wokół łodygi niewielkie zagłębienie, które będzie dłużej zatrzymywać wodę podczas podlewania. Wszystkie posadzone sadzonki pomidorów dokładnie podlewamy, mimo że zrobiliśmy to wcześniej, gdy były jeszcze w doniczkach. Chodzi o to, żeby ziemia, w której teraz się znalazły dokładnie otuliła korzenie. Robimy to bardzo obficie. O podlewaniu tych roślin musimy teraz pamiętać i robić to nawet codziennie, do czasu aż będziemy mieć pewność, że się już zadomowiły w nowym miejscu i dobrze ukorzeniły. Moje niektóre sadzonki już zaczęły wypuszczać tzw. „wilki”. Są to rozgałęzienia które pojawiają się w miejscu, w którym liście wyrastają z pędu głównego. Im szybciej będziemy je usuwać, tym lepiej. Aby uzyskać z roślin dużo owoców dobrej jakości, nie można pozwolić pomidorom na swobodny wzrost. Traciłyby wtedy energię na rozwój dużej masy liściowej, zamiast na tworzenie owoców, na których nam zależy. Nie dotyczy to odmian pomidorów koktajlowych, tam owoce mogą być drobne, ale zazwyczaj jest ich dużo. Tym odmianom nie usuwam „wilków”, pozwalam im rosnąć swobodnie. Reszta moich sadzonek pomidorów musi jeszcze poczekać tydzień lub dwa, tak samo jak sadzonki ogórków i warzyw dyniowatych. Do czasu aż zbiorę wszystkie przedplony i przygotuję dla nich miejsce. Miejsce muszę też przygotować dla papryki. Będzie ona rosła tutaj, w tej podwyższanej grządce, która została wykonana na potrzeby jednego z naszych filmów. Mówiłam wtedy, że nie ma już dla niej miejsca w moim warzywniku, ale zmieniłam zdanie. Uważam, że może stanąć tutaj i będzie doskonałym miejscem dla kilku krzaczków papryki słodkiej. Tymczasem paprykę ostrą posadzę w większej donicy. W zeszłym roku upewniłam się, że ta roślina bardzo dobrze czuje się i rośnie w uprawie pojemnikowej. Znacznie lepiej niż pomidory. Ale tak samo jak pomidory uwielbiają słońce, musimy więc znaleźć dla niej w ogrodzie jak najbardziej nasłonecznione miejsce. Tym samym w uprawie doniczkowej musimy pamiętać o jej regularnym podlewaniu. Paprykę również sadzimy do żyznej i przepuszczalnej ziemi, może być to gleba z dodatkiem kompostu, lub w przypadku uprawy doniczkowej podłoże do pomidorów. Jeżeli jest taka potrzeba, możemy sadzić te rozsady głębiej niż rosły do tej pory. Po posadzeniu całość dokładnie podlewamy. Nie umieszczam tu jeszcze podpór, bo nie wiem czy będą konieczne. Jeżeli okaże się, że tak, dołożę je potem. Na koniec całość dokładnie podlewamy, jak w przypadku wszystkich roślin, które znalazły swoje nowe miejsce w ogrodzie. Linki : Facebook : YouTube : Instagram : Ponad 50 lat doświadczenia Pan Piotr John od 51 lat specjalizuje się w uprawach pod osłonami. Pierwsze obiekty w gospodarstwie wybudowano w 1970 r. Początkowo uprawiane były w nich rośliny ozdobne na kwiaty cięte ( róże, goździki) oraz rośliny doniczkowe ( cyklamen, chryzantema). Później ogrodnik przestawił się na produkcję warzyw: pomidorów i ogórków uprawianych w glebie. Obecnie uprawy tunelowe zajmują powierzchnię 4500 m². W tunelach zblokowanych i pojedynczych dominują pomidory. W tunelach pojedynczych uprawiana jest także fasola szparagowa (w obiektach ogrzewanych) oraz kapusta na zbiór wczesny. Pan Piotr uprawia przede wszystkim pomidory malinowe wielkoowocowe, w jednym cyklu w roku – letnio-jesiennym. Producent samodzielnie przygotowuje rozsadę. Ze względu na duże problemy z chorobami odglebowymi zdecydowana większość roślin jest szczepiona na podkładkach. Jedynie w tunelach, w których wiosną uprawiano kapustę lub fasolę sadzona jest rozsada pomidora bez szczepienia. W gospodarstwie posadzono łącznie ponad 10 tys. rozsady w dwóch terminach: w drugiej połowie czerwca i po 17 lipca. Uprawa jest fertygowana z wykorzystaniem wieloskładnikowych nawozów firmy Effect. Ogrodnik stosuje konwencjonalną ochronę roślin. W tym roku nie miał jeszcze problemów z chorobami dzięki zabiegom profilaktycznym (np. przeciwko zarazie ziemniaka). W uprawie pojawiły się przędziorki – udało się je zwalczyć stosując rotacyjnie Floramite 240 SC, Nissorun Strong 250 SC i Safran 018 EC. Plantację zaatakował skośnik pomidorowy (Tuta absoluta). Szkodnika udało się zwalczyć z wykorzystaniem lamp UV (20 szt./ha). Pomidory malinowe, wielkoowocowe Loara F1 (HMC44235) to nowa, najwcześniej owocująca odmiana pomidora malinowego w ofercie Hazera (hodowla Jest wcześniejsza od znanej na rynku odmiany VP1 – mówiła Małgorzata Zadura. Polecana jest do uprawy na 6-8 gron. Ma owoce kuliste, lekko spłaszczone, żebrowane, równomiernie wybarwione i błyszczące. Przeciętnie ważą 200-220 g. Rośliny kompaktowe, o umiarkowanym wigorze. Kwintella F1 (hodowla Hazera) – wczesna odmiana polecana do uprawy w krótkich cyklach (do 6 gron). Owoce trwałe i twarde. Są lekko żebrowane, spłaszczone, 220-250 g, odznaczają się doskonałym smakiem i dobrą jakością. Roślina ma krótkie międzywęźla, dzięki czemu może być uprawiana w niskich tunelach. Manistella F1 (hodowla Hazera) to odmiana wielkoowocowa do uprawy w krótkich i przedłużonych cyklach (do 12 gron). Jest to odmiana średniowczesna polecana do wszystkich typów tuneli (niskie, wysokie). Nie jest polecana na wczesne nasadzenia, ponieważ nie toleruje niedoboru światła. Rośliny mają silny wigor. Manistella F1 zawiązuje smaczne, bardzo duże owoce (250-300 g), o wyrównanej wielkości, lekko spłaszczone, żebrowane, z ładną szypułką. Równomiernie wybarwiają się na malinowy kolor. Owoce są bardzo trwałe na roślinie i w obrocie. Zaletą odmiany jest stabilne plonowanie z bardzo dużym udziałem owoców w kalibrze BBB – wielkość owoców utrzymuje się do samego końca uprawy. Jak informował Janusz Gajzler może być uprawiana także w szklarni w cyklu jesiennym. Clarosa F1 (hodowla – owoce smaczne, 220-250 g, w intensywnie malinowym kolorze. Są twarde i trwałe. Roślina o zbalansowanym wzroście. Zawiązuje 6-8 owoców w gronie. Jak podkreślała przedstawicielka firmy odmianę wyróżnia bardzo dobre wyrównanie wielkości owoców w gronie, dzięki czemu nie ma problem z ich sortowaniem. Odmiana polecana do uprawy w tunelach, na 6-8 gron. Odmiany typu Bawole Serce Gourmansun F1 (hodowla to nowa, delikatesowa odmiana o owocach w kształcie serca. Owoce początkowo są w żółtym kolorze. W miarę dojrzewania zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz wzdłuż owocu pojawiają się „smugi” w czerwonopomarańczowym kolorze. Owoce o masie 200-220 g, wielokomorowe, mięsiste, bez pustych komór, bardzo smaczne i aromatyczne (smak porównywany jest do ananasa). Mają cienką skórkę. Są dość trwałe w obrocie. „Najlepszym momentem na zbiór owoców są pierwsze przebarwienia w kolorze malinowym widoczne na piętce” – doradzała M. Zadura. Roślina o typie wzrostu generatywnym. Odmiana polecana do uprawy w krótkich cyklach (6-8 gron) w tunelach foliowych. Rosamunda F1 (hodowla ISI Sementi) to odmiana pomidora malinowego typu Bawole Serce. „Jest rozpoznawana przez konsumentów. Otrzymała główną nagrodę Fresh Market Award w 2019 roku oraz II nagrodę Perła Rynku FMCG w kategorii Innowacja Spożywcza 2020″ – mówił J. Gajzer. Rosamunda F1 zawiązuje duże owoce (średnio 250 g), które odznaczają się pięknym kolorem i bardzo dobrym smakiem. Odmiana funkcjonuje zarówno w segmencie pomidorów szklarniowych (do uprawy przedłużonej), jak i tunelowych. Jest wrażliwa na niedobór światła, najwcześniej może być sadzona pod osłonami od lutego. Roślina o mocnym wigorze, ciągłym wzroście i otwartym pokroju. Ponieważ tworzy rozbudowane grona zaleca się ich regulację i usuwanie kwiatów staśmionych. Pomidory w kształcie śliwki Kongo F1 (hodowla – owoce w kształcie wydłużonej śliwki (średnio 200 g) w malinowym kolorze, z połyskiem. Owoce wysokiej jakości, są wyrównanej wielkości w gronie. Odmiana intensywnie plonująca. Wymaga regularnego nawadniania. Polecana do uprawy tunelowej w krótkim cyklu. Jangcy F1 (hodowla Vilimorin) to pomidor malinowy, mięsisty, o owocach w kształcie śliwki (średnio 160-180 g). „W porównaniu do odmiany Kongo owoce są krótsze i bardziej okrągłe, szczególnie przy niedoborze światła” – mówiła M. Zadura. Roślina kompaktowa, o dobrym wigorze. Odmiana prosta w uprawie, polecana do tuneli foliowych i uprawy na 6-7 gron. Jangcy wcześnie wchodzi w owocowanie. Zawiązuje po 5-8 owoców w gronach zapewniając wysoki plon. Plenorange F1 (hodowla Vilimorin) to odmiana pomidora o wydłużonych, żółtopomarańczowych owocach o masie 130-150 g. Owoce mięsiste, równomiernie wybarwione na zewnątrz i wewnątrz. Są bardzo trwałe. Mogą być zbierane w kolorze żółtym. Odmiana polecana do uprawy w szklarni od stycznia, na cykl przedłużony (po szczepieniu roślin nawet do 25-30 gron). Doskonale sprawdza się w tunelach na krótkie cykle (do 8 gron). Charakteryzuje się łatwością wiązania owoców w regularnych gronach (po 6-7 sztuk owoców). Roślina o silnym wigorze i międzywęźlach średniej długości. Warzywa psiankowate należą do jednej z bardzo ważnych z punktu widzenia gospodarczego grupy roślin uprawnych. Z tego powodu należące do niej gatunki stanowią obiekt zainteresowań genetyków. Konferencja zorganizowana latem w Krakowie była okazją do zapoznania się z bioróżnorodnością wśród gatunków z rodziny Solanaceae. Czytaj dalej... Uprawa pomidorów z różnych firm nasiennych, fot. A. Wize Cechy odmianowe i kolekcja Wszystkie warzywa psiankowate pochodzą z regionów subtropikalnych, z tego wnikają ich wysokie wymagania termiczne. Wśród odmian pomidorów i papryki przeznaczonych zarówno do upraw polowych, jak i pod osłonami występuje duże zróżnicowanie. Dotyczy ono pokroju rośliny, typu i siły wzrostu, koloru i kształtu owoców (są to jagody), ich składu chemicznego, przydatności do uprawy w określonych warunkach, odporności na choroby i szkodniki. Stosunkowo wczesny termin konferencji i tegoroczne bardzo zmienne warunki atmosferyczne nie pozwoliły w pełni ukazać w 100% zróżnicowania pomiędzy roślinami odmian i typów sprowadzonych z różnych regionów świata. Zdecydowana większość roślin była uprawiana z wykorzystaniem polimerów – ściółek z włókniny polipropylenowej, polipropylenowej z fotodegradantem oraz wykonanych z polikwasu mlekowego. Mniej znane gatunki Oprócz zaprezentowanych w Krakowie miechunek, uwagę gości zwracały dwa gatunki psianek: melonowa (Solanum muricatum) i stuliszolistna (S. sisymbriifolium). Oba gatunki przy sprzyjających warunkach środowiskowych bardzo silnie się rozkrzewiają. Wstępne obserwacje oraz skromna literatura wskazują, że są trudne w uprawie z kilku względów. Psianka melonowa ma wysokie wymagania termiczne, lecz jednocześnie zbyt wysoka temperatura powietrza (powyżej 30℃) wpływa hamująco za zawiązywanie owoców (roślina obficie kwitnie, lecz zrzuca zawiązki), podobnie działa niedobór światła. W optymalnych warunkach pomimo obfitego kwitnienia roślina wiąże w jednym gronie jedynie ok. 5% kwiatów. Gęsto ulistnione pędy bardzo łatwo jest rozmnażać wegetatywnie. Tworzy owoce owalne kremowe, z fioletowymi smugami i bardzo niewielką ilością drobnych nasion, których ilość zależy od formy wyjściowej rośliny, rodzaju zapylenia i warunków uprawy. Psianka stuliszolistna tworzy pęd główny podobnie jak pomidor (lecz sztywny) z wieloma pędami bocznymi. Cała roślina jest gęsto pokryta kolcami, tworzy kwiaty podobne do kwiatów ziemniaka, lecz kilkukrotnie większe, początkowo białe, przebarwiające się wraz z upływem dnia na jasnoniebiesko. Liczne, czerwone owoce znajdują się w kolczastej okrywie. Jest chętnie zasiedlana przez stonkę ziemniaczaną, w stopniu podobnym jak oberżyna i dlatego może stanowić roślinę wskaźnikową dla tego szkodnika. Propozycje od specjalistów Pomidory W wysokim tunelu foliowym pokazano wiele odmian pomidorów z różnych segmentów tego gatunku, przeznaczonych do upraw na dużą skalę. Reprezentująca na spotkaniu firmę Hazera Małgorzata Zadura wskazała, że w asortymencie znajdują się odmiany polecane do uprawy ekologicznej Cornabel o oryginalnym kształcie owoców (wydłużonej papryki) i dużej masie nawet w niektórych przypadkach przekraczającej 350 g. Jest ona polecana do uprawy już od wczesnych, marcowych nasadzeń, a dzięki silnemu wigorowi może być uprawiany również w przedłużonych cyklach. Należy zapewnić zwiększone nawożenie potasem, a w okresie intensywnego dorastania owoców, również magnezem i żelazem. Do upraw ekologicznych dostosowana jest odmiana VP1 – znana producentom wyjątkowo wczesna odmiana kulistego pomidora malinowego, do uprawy na cztery lub pięć gron. Owoce są żebrowane, mięsiste do 300 g, bez tendencji do tworzenia zielonej piętki i zaburzeń fizjologicznych. Jednym ze szlagierów niedawno wprowadzonych do obrotu jest pomidor Jangcy. Jest on polecany na krótki cykl uprawy (do 7 gron). Odznacza się wysokim potencjałem plonotwórczym. Wiąże 5-7 śliwkokształtnych, twardych owoców malinowych w gronie, o masie 160-180 g. O odmianach Hazery, a także o tym na co zwracać szczególną uwagę przy uprawie pomidorów w tunelach mówiła Małgorzata Zadura, fot. I. Maczek VP1, fot. P. Bucki VP1, fot. A. Wize VP1, fot. K. Dudka Cornabel, fot. A. Wize Cornabel, fot. P. Bucki Cornabel, fot. P. Bucki Cornabel, fot. K. Dudka Jangcy, fot. A. Wize Jangcy, fot. P. Bucki Jangcy, fot. P. Bucki Jangcy, fot. P. Bucki Jangcy, fot. K. Dudka Jangcy, fot. K. Dudka O ofercie Yuksel Tohum Seeds mówiła Elżbieta Cichoszewska. Cassarosa to jedna z topowych odmian pomidorów tej firmy do upraw całorocznych w szklarni i do tuneli foliowych. Rośnie silnie, ma krótkie międzywęźla i dużą powierzchnię liści, które chronią owoce przed oparzelizną słoneczną. Owoce są lekko spłaszczone, karbowane. Owoce duże o masie 200-250 g i więcej, wskazane jest pozostawianie 4 owoców w gronie. Do Cassarosy zbliżony pod względem samej rośliny jest „czekoladowy” Bucanero, o bardzo oryginalnych i smacznych owocach. Są one wielokomorowe, osiągają masę nawet do 300 g. Jedną z koktajlowych odmian jest Tiger o owocach barwy czekoladowo-ceglastej, z lekkimi przebarwieniami na całej powierzchni. Mają one wysoką zawartością likopenu. W gronach zebranych jest po 8-10 pomidorów, o masie 40-45 g. Odmianę tę wyróżnia wyjątkową twardością owoców w porównaniu z pozostałymi odmianami z tego segmentu, nie mają one skłonności do pękania. Elżbieta Cichoszewska (w środku) zaprezentowała odmiany firmy Yuksel Tohum Seeds polecane do uprawy tunelowej, fot. I. Maczek Bucanero, fot. A. Wize Bucanero, fot. K. Dudka Bucanero, fot. P. Bucki Tiger, fot, P. Bucki Tiger, fot. K. Dudka Tiger, fot. K. Dudka Cassarosa, fot. K. Dudka Cassarosa, fot P. Bucki Cassarosa, fot. P. Bucki Charakterystykę odmian marki Seminis przybliżył jej przedstawiciel, Piotr Dutkowski. Jedną z nowo zarejestrowanych odmian malinowych jest Pink ID. Wiąże owoce o średniej masie 200 g, nie mające tendencji do tworzenia zielonej piętki. Jest polecana zarówno do nasadzeń wczesnych jak i do uprawy jesiennej. Spośród czerwonych odmian wielkoowocowych na uwagę zasługuje Partova. Jej owoce o masie 180-220 g B mają bardzo ładną, delikatną szypułkę. Są one intensywnie wybarwione, o niewielkim rdzeniu. Pomidor Matissimo tworzy owoce nieco cięższe (do 250 g). Zaletami obydwu odmian jest wysoka trwałość pozbiorcza, niski udział rdzenia w owocach oraz łatwość dostosowania się do warunków uprawy panujących w obiekcie. Odmiany marki Seminis przedstawił Piotr Dutkowski, fot. G. Wojcieszek Matissimo, fot. P. Bucki Matissimo, fot. A. Wize Matissimo, fot. K. Dudka Matissimo, fot. K. Dudka Partova, fot. P. Bucki Partova, fot. K. Dudka Partova, fot. K. Dudka Pinkid, fot. A. Wize Pinkid, fot. K. Dudka Pinkid, fot. P. Bucki Pinkid, fot. K. Dudka W segmencie pomidora mięsistego do uprawy w tunelach w ofercie firmy Enza Zaden znajduje się wczesna odmiana Baikonur, polecana do wiosennej uprawy. Rośliny mają luźny pokrój i silny wigor. Owoce wybarwiają się intensywnie na kolor czerwony, mają ok. 200 g. Są one twarde, niepodatne na pękanie, przebarwienia i inne zaburzenia fizjologiczne. „Malinową” propozycją do tuneli pokazaną podczas krakowskiej konferencji był pomidor znajdujący się jeszcze w testach – o numerze E15B50756. Z portfolio firmy zaprezentowano pomidory wydłużone (Dartagnan) i Giulietta (w typie San Marzano). To odmiany o silnym wigorze i jednocześnie dobrze zbalansowanym wzroście, nadające się do uprawy w tunelach lub przy palikach. Wymagają one o ok. 20% zwiększonego, w stosunku do standardów, nawożenia wapniem, co ma zapobiegać suchej zgniliźnie wierzchołków owoców. Celesteen to standardowy, okrągły czerwony pomidor wielkoowocowy, pomidory tej odmiany osiągają 200-250 g, są lekko karbowane. Rośliny są dobrze zbalansowane i tworzą owoce równomiernie przez cały okres wegetacji. Odmiana polecana od nasadzeń marcowych, wskazane jest zwiększenie nawożenie potasem przy zmniejszonej dawce azotu. W typie Bawolego Serca, o bardzo smacznych owocach jest Corazon. Owoce w kształcie sakiewki osiągają średnią masę 200 g. Odmiana bardzo dobrze reaguje na szczepienie. Długie grona z osadzonymi na nich żółtymi owocami (25 g) nawet do 16 sztuk charakteryzują koktajlową odmianę Goldwin. Owoce polecane są do zbioru luzem, wyjątkowo słodkie. Rośliny mają silny wigor. Jedną ze stosunkowo nowych odmian tej firmy jest Kongo (CLX 37898). Odmiana wiąże malinowe owoce w kształcie śliwki. Są twarde i długo utrzymują się w gronie, na którym może znajdować się nawet 7 pomidorów. Rośliny są dobrze zbalansowane, o krótkich międzywęźlach. Odmiana jest odporna i/lub tolerancyjna na większość chorób. Celesteen, fot. P. Bucki Celesteen, fot. K. Dudka Corazon, fot. A. Wize Corazon, fot, K. Dudka Corazon, fot. P. Bucki Dartagnan, fot. A. Wize Dartagnan, fot. P. Bucki Dartagnan, fot. K. Dudka Giulietta, fot. A. Wize Giulietta, fot. P. Bucki Giulietta, fot. P. Bucki Giulietta, fot. K. Dudka Giulietta, fot. K. Dudka Goldwin, fot. P. Bucki Goldwin, fot. K. Dudka Goldwin, fot. K. Dudka Kongo, fot. A. Wize Kongo, fot. P. Bucki Kongo, fot. P. Bucki Kongo, fot. K. Dudka Reprezentujący firmę Syngenta, Władysław Tokarczyk przedstawił cechy odmiany pomidora Hapynet i papryki Balta, które dla porównania były uprawiane zarówno w tuneli jak i w polu. Okazało się, że malinowy Hapynet pomimo, że jest przeznaczony do uprawy w polu, dobrze sprawdził się również w tunelach, tym bardziej, że w tym przypadku jego smaczne owoce nie stawały się obiektem stołowania się ptaków. Jest to średnio późna odmiana samokończąca. Silny wigor i duże ulistnienie pozwalają na wytworzenie owoców o masie przekraczającej w sprzyjających warunkach 300 g. Odmiana nie jest podatna występowanie suchej zgnilizny wierzchołków owoców. Dobrze wytrzymuje w okresie wysokich temperatur. Papryka Balta (Syngenta) to propozycja przede wszystkim na stanowisko wieloletniej uprawy papryki z powodu bogatego pakietu odporności. Tworzy czerwone owoce typu blok, o pokaźnych rozmiarach i masie 250-280 g. Nie zakleszczają się na rośłinie. Cechuje je brak tendencji do pękania i wysoka trwałość pozbiorcza. Same rośliny są średniej wielkości, o otwartym pokroju. Ze względu na duże i ciężkie owoce odznacza się wysokim plonem. W tym segmencie znalazła się również odmiana Dragoney (Enza Zaden). Jej rośliny o silnym wigorze i o luźnym pokroju wiążą owoce lekko wydłużone o średnicy do 100 mm wybarwiające się na ciemnoczerwony kolor. Równomiernie plonuje przez cały okres wegetacji i również wykazuje tolerancję na choroby odglebowe. Ze względu na długą trwałość pozbiorczą owoce odmiany Aifos (Seminis) polecane są na zaopatrzenie supermarketów i na eksport nadaje się. Jej owoce są średniej wielkości, grubościenne (do 1 cm), typu blok, o czerwonej barwie. Bardzo dobrze prezentują się w opakowaniach kartonowych. Pierwsze owoce są większe, nadają się więc na zaopatrzenie rynku warzyw świeżych. Intensywnie pomarańczowe owoce typu blok ma odmiana Clementine (Yuksel Tohum Seeds). Wcześnie wchodzi w owocowanie, ma zwarty pokrój, rośnie umiarkowanie szybko. Owoce nie mają tendencji do mikrospękań, są 3-4 komorowe, osiągają masę 220-250 g. Równie wczesną odmianą tej firmy hodowlano-nasiennej jest Armageddon, typu Kapia. Na tle pozostałych odmian wyróżnia się silnym wigorem i intensywnym wzrostem – wymaga odpowiedniego prowadzenia. Wykazuje tolerancję na niższe temperatury. Owoce są stożkowato wydłużone, ciemnoczerwone, o długości 22-24 cm. Wybrane zdjęcia w artykule zostały zamieszczone za zgodą ich autorów, za co redakcja pragnie serdecznie podziękować p. Ilonie Maczek z MODR z s. w Karniowicach, p. Karolinie Dudce oraz p. Gabrielowi Wojcieszkowi. odmiany paprykiodmiany pomidorówwarzywa mało znanewarzywa psiankowate Fizjologia, uprawa, fertygacja oraz ochrona papryki… … takimi tematami zajęli się wykładowcy podczas webinarium zorganizowanego 14 stycznia pod szyldem Szkoły Pod Osłonami. Współorganizatorami były firmy Enza Zaden, Koppert oraz Yara Poland. Były wykłady specjalistów z firm oraz fizjolog roślin – dr [...]

pomidory i papryka w jednym tunelu